اسرار کاوش

اکثرا آدمهایی که دنبال گنج و حفاری میرن آدمهای موفقی نیستن چون فاکتورهای مهم این کار را ندارند. ولی اگر کسی فاکتورهای کار را داشته باشد احتمال موفقیتش خیلی بیشتر می شود.

حالا ببینیم چه زمینه هایی برای موفقیت باید فراهم باشه:

۱-  اول اینکه آدمهای ورشکسته و گرفتار نمی تونند تو این کار موفق باشن ، شما وقتی میخواهی بری دنبال یک ثروت باد آوردۀ چند میلیاردی باید توان هزینه های کار را داشته باشی.

۲-  دوم اینکه این کار عجله بر نمیداره و باید صبور بود ممکنه آدم انقدر خوش شانس باشه که همون بار اول به نتیجه برسه و ممکنه این کار سالها طول بکشه

۳-    وسایل کارت باید همیشه آماده باشه.

۴-    با کسانی باید این کار رو انجام بدی که چشم و دل سیر باشن که اگه یک روز نتیجه گرفتی سر از قبر در نیاری.

۵-    میگن یک نفر برای حفاری کمه و دو نفر زیاد . خودت معنی کن که چقدر باید در انتخاب افراد دقت کنی

۶-  یکی از مهمترین مسائل تو حفاری دونستن جاهای پر بار هست یا داشتن سند (نسخه) که کار کردن به واقعیت نزدیکتر باشه.

۷-    داشتن یک دستگاه گنج یاب خوب که بتونه کارتو درست انجام بده.

خیلی ها هستن که میگن ما اینقدر میگیریم براتون دستگاه میزنیم ، همه دنبال پر کردن جیبشون هستن و کاری برای شما انجام نمی دن . اگه کسی دستگاهش کارائی داشته باشه یک بار برای خودش کار میکنه و این کار رو میبوسه و میزاره کنار. پس مطمئن باشید اینها یک مشت کلاه بردار و شیادن مگر اینکه قبلش دستگاه رو تست کنید و از کارائی اون مطمئن شوید.

در ضمن افرادی موفق هستن که بتونند یک دستگاه خوب برای خودشون تهیه کنند (بخرن) و تا انتهای کار دستگاه بالای سر کارشون باشه. چون گاهی اوقات افراد با نیم متر پس یا پیش از رسیدن به هدف باز میمونن.

اگه کسی خواست ، نسبت به سرمایه گذاریش بهش پیشنهاد میده دنبال چی بگرده.

۸-  داشتن یک شغل خوب ، چون این کار اگه بخواد کار اصلی شما باشه وای بحالتون. شما باید مشغول به کار باشی و به حفاری به عنوان یک تفریح یا کار دوم نگاه کنید. فقط این جور هست که اگه موفق نشدید یا زمان موفقیت طولانی شد مایوس نمیشید و ادامه میدید و چون مشکلات وارد زندگیتون نمیشه درصد موفقیتتون بالا میره.

۹- مهمترین مورد که موفقیت انسان را بالا میبره داشتن یک استاد اهل فن و خبره است. اگر بدون یک استاد به بیایان بروید احتمال موفقیت خیلی پائین است. باید از تجربه حفاران قدیمی استفاده کرد چون هر چه باشد آنها بیشتر از شما در بیابان بوده اند.

استاد باید بینشی فراتر از دیگران داشته باشد. یعنی:

۱-    باید آثار شناس باشد و هر آثاری را که در بیابان یا کوهستان یا هر جائی میبیند معنای آن را بداند.

۲-    خاک ها را لایه به لایه بشناسد.

۳-    به غارها تسلط کامل داشته باشد.

۴-    خطرات کار را بداند.

۵-    تله ها را بشناسد و طرز از کار انداختن آنها را بلد باشد.

اینها شرایط یک استاد هست که برای یاد گیری هر کدام وقت فراوان صرف شده است و هیچ وقت چنین استادی را نباید رها کرد و می توان از این استاد استفاده برد و درسها آموخت و به نتیجه رسید.

10- داشتن یک بلد خوب و مورد اعتماد در منطقه ای که می خواهید حفاری کنید

اینها فاکتورهای مهم موفقیت در حفاری هست که اگه نداشتید دنبالش نرید که فقط چند تا کفش آهنی پاره میکنی و از زندگی اصلی خودت می افتی و هیچ نتیجه ای هم نمیگیری.

داد و ستد :

بشر به این نتیجه رسید که برای تهیه ی نیازهای خود باید به نوعی تعامل با سایر افراد جامعه بپردازد. یعنی با ارائه ی کالاهای تولیدی خویش به دیگران کالاهای مورد نیاز خویش را که توسط دیگران تولید شده بود تهیه نماید. این عمل در محیط ساده و کم دغدغه روستایی به آسانی و با تفاهم متقابل انجام می پذیرفت. به این عمل یعنی دادن یک کالا در قبال ستاندن کالای مورد نیاز دیگر داد و ستد یا مبادله کالا به کالا گفته می شود.

برای تهیه ی برخی از کالاهای تخصصی نیاز به سفر و جست و جو در روستاهای همجوار و یا دوردست بود. افرادی به نام بازرگان کالاهای مختلف را تهیه نموده و با خود در شهرها جا به جا می کردند و یا تعویض توافقی کالاها به تجارت پرداخته نیازهای مردم را به کالاهای مختلف بر طرف می کردند.

پیدایش پول :

برای آسانتر و بهتر انجام شدن مبادلات نیاز به کالاهایی به عنوان کالای حد واسط یا پول بود. پول اولیه می توانست شامل یک یا چندین کالای با ارزشی باشد که دارای برخی از ویژگیهای زیر است :

کمیاب باشد.

با ارزش باشد.

فاسد شدنی نباشد.

موارد مصرفی متعددی داشته باشد.

از قابلیت حمل و نقل آسان بر خوردار باشد.

با تغییر شکل- حجم- اندازه- ماهیت و ارزش خود را از دست ندهد.

بارزترین این کالاها فلزات بودند. ابزار و ادواتی مانند تبر-تیغه خنجر و ... در ابتدا این نقش را بر عهده گرفتنه علاوه بر جنبه کاربرد ابزارها به عنوان پول نیز در معاملات مورد استفاده قرار می گرفتند. بازرگانان جهت ایجاد نظم بیشتر در معاملات از فلزات مختلف مانند آهن- سرب- مس- نقره- طلا و آلیاژهای حاصله از آن مانند برنز (ترکیب مس و قلع) الکتروم (ترکیب طلا و نقره) اشیایی به شکل شمش- مفتولهای سیمی باریک- میله- حلقه هایی شبیه دستبند و قطعاتی چهار گوش یا مدور و ... تهیه نموده و در معاملات و مبادلات کالاها و یا املاک مورد استفاده قرار می دادند.

پول مفتولی :

ابتدایی ترین نوع پول شاید مفتولهای باریکی بود که به شکل فنر از دو طرف پیچیده شده و در قسمت میانی با زایده ای دسته مانند به هم مرتبط بودند . در معاملات روزانه از مفتول ها به شکل کامل و یا به صورت بریده هایی از آن استفاده می شد.به مرور زمان مفتولهای تابیده خرد و خردتر شده و عملا از چرخه خارج می شدند. کهنترین نمونه از این پول در موهنجوداروی پاکستان کشف شده است و در ایران نمونه هایی در منطقه ی "نوشیجان تپه" یافت شده است

حلقه های مبادله ی کالا

بازرگانان با تولید حلقه های مبادلاتی کالا در وزن ها و اندازه های مختلف قدمی بلند در آسان تر شدن مبادلات کالا بر داشتند. این حلقه ها از جنس طلا- نقره- برنز- مس تولید شده و وارد چرخه ی بازار معاملات گردید. نمونه هایی از این حلقه ها در شوش یافت شده که متعلق به دو هزار سال پیش ار میلاد است.

نخستین سکه ها :

تاریخچه پیدایش سکه به قرن هفتم پیش از میلاد و یا بیشتر از آن میرسد. برخی معتقدند نخستین سکه ها در قرن هفتم پیش از میلاد در منطقه اژین با نقش لاک پشت ضرب شده است. برخی نخستین سکه ها را به سناخریب پادشاه آشور نسبت می دهند

اما به اعتقاد هرودت نخستین سکه های استاندارد در حدود 565 قبل از میلاد توسط کرزوس پادشاه لیدی ضرب گردید. این سکه ها در برابر حلقه های مبادلاتی دارای ویژگی های متعددی از قبیل وزن و جنس و عیار مشخص و ثابت بودند.

نقش ایجاد شده بر سکه ها در واقع اثر مهر دولتی کرزوس بود که استاندارد بودن سکه ها را تایید می کرد. کرزوس برای حمایت از اختراع خود قانون سختگیرانه ایوضع نمود. تولید سکه ها منحصرا در اختیار دولت بود و مجازات افرادی که مخفیانه به ضرب سکه می پرداختند مرگ بود

در سال 546 کوروش هخامنشی کشور لیدی را تسخیر نمود. با اینکه وی متوجه لزوم سکه و تاسیس ضرابخانه شده بود ولی مرگ به او این فرصت را نداد لذا داریوش هخامنشی ( 522-486 ق . م ) اولین کسی بود که به ضرب سکه در ایران اقدام نمود

از آن به بعد در دوره های مختلف تاریخی سکه های متفاوت در این سرزمین ضرب گردیده است که که نقوش آنها بیانگر بسیاری از وقایع و آداب و رسوم مربوط به دوره خود می باشند. به عنوان مثال سیمای پادشاهان، انواع تاج ها، تزیینات لباس، آرایش مو و چهره، خط و تحول آن، القاب شاهان، قدرت زمان سلطنت آنها و همچنین نام شهرهای مرکزی که در آنجا ضرابخانه وجود داشته کمک شایانی به محققان و پژوهشگران تاریخ نموده است

ضرب سکه :

برای تولید سکه ها ابتدا قطعاتی از فلز استاندارد شده را با نام پولک یا قرص سکه در شکل و اندازه های مشخص و ثابت قالب ریزی و یا به صورت ورقه ی گرد می بریدند تا در حد امکان شرایط ظاهری جنسی و وزنی یکسانی داشته باشند. برای ایجاد تصویر و یا نوشتار بر روی این قطعات نیاز به دو قطعه قالب یا "سر سکه" و یا "درم میخ " بود.

نوشتار و یا تصویر مورد نظر به شکل وارونه بر روی فلز نسبتا سخت قالب نقش شده و کنده کاری های لازم جهت ایجاد قالب بر روی آن انجام می شد.

یکی از سر سکه ها را به عنوان قالب زیرین (معمولا نقش روی سکه) بر روی پایه یا سندانی ثابت می کردند و قرص سکه (قطعه فلز استاندارد شده) مورد نظر را پس از گداختن در داخل کوره بر روی قالب زیرین قرار داده و با نهادن قالب رویی بر روی آن و زدن ضربه ی چکش اثر قالب ها بر روی قرص سکه منتقل می گردید و سکه تولید می شد. مجموعه این کارها در محلی با نام ضرابخانه یا درم سرا انجام می شد. به کارگزار یا تولید کننده ی سکه در دوره ی ساسانیان "میخ کار" و در دوره های متاخر تر "ضراب باشی" و یا "امین الضرب" می گفتند.