اسرار کاوش

در دوران باستان مصری ها روشی برای نگه داری از اجساد خود داشتند که میتوانست بدن را سال ها در شرایط نسبتا مطلوب نگه دارد که به مومیایی کردن معروف است. مومیایی کردن بعدها به اصطلاحی برای اجسادی تبدیل شد که قرار بود برای مدت طولانی نگه داری شوند.

در طول تاریخ کشورهای بسیاری از روش مومیایی برای نگه داری از مردگانشان استفاده کرده اند و هر کدام دلیل یا سبک کاری خاص خود را داشته اند. با گذشت زمان و از بین رفتن سنت های قدیمی و حتی شهرهای باستانی مومیایی ها تنها چیزی هستند که باستان شناسان می‌توانند پیدا کنند. این افراد سالانه در مناطق مختلف باستانی کاوش می کنند تا شاید بتوانند اجساد مومیایی شده را پیدا کنند. مومیایی ها جدای از جاذبه های گردشگری که به همراه دارند میتوانند در گشایش رازهای سر به مهر قدیمی نیز موثر باشند:

مومیایی 700 ساله

در یک اتفاق بسیار جالب در شرق چین کارگرانی که در حال کار بر روی یک جاده بودند توانستند مومیایی 700 ساله یک زن را پیدا کنند. این مومیایی که به نظر می رسد برای حکمرانی به نام “میانگ دیناستی” است پس از گذشت 700 سال هنوز دست نخورده باقی مانده و تمامی اعضای ان تقریبا سالم است. این کشف درسال 2011 انجام گرفت و به همراه این مومیایی وسایل دیگری مانند یک تابوت چوبی به همراه کفش و لباس بدست آمد.

بچه‌های یخ زده اینکا

در سال 1999 و در ارتفاعی نزدیک به 4 متر از سطح زمین عده ای کوهنورد  توانستند سه عدد از شگفت انگیز ترین مومیایی های تاریخ را پیدا کنند. این مومیای ها بر روی کوهی به نام لولایلاکو پیدا شد و نزدیک به 500 سال سن داشتند. این مومیایی ها با توجه به اینکه به سبک های باستانی فریز شده بودند کاملا سالم باقی مانده و حتی اندام های داخلی بدن آن ها نیز سالم بودند. این مومیایی ها که در نگاه اول به ماننند چند کودک خواب آلود می مانند که حتی خون در رگ ان ها وجود دارد.

به گفته باستان شناسان دلیل مرگ این بچه ها یک مراسم مذهبی بوده است و طی آن چند کودک از سوی رهبر دینی اینکاها انتخاب می شدند تا درون چاله هایی گذاشته شده و در همانجا مرده و یخ بزنند. این مراسم برای اینکاها بسیار مقدس بوده است و معمولا افراد خاصی به این عنوان انتخاب می شدند.

روزالیو لامباردو

در سال 1920 بیماری کشنده ای ایتالیا را فراگرفت و انسان های بسیاری طی آن  جان خودشان را از دست دادند. روزالیو لامباردو به عنوان یکی از کوچکترین افرادی بود که به این بیماری دچار شد و بعد از انکه جانش را از دست داد پدرش که یک نظامی بود جسد او را مومیایی کرد و در اختیار موزه داد. این مومیایی که با روش های خاصی هنوز هم بدون مشکل و بدون تغییری باقی مانده است. این مومیایی به نظر می رسد می تواند بدون تغییری 400 سال اینده را طی کند.

مومیایی 2400 ساله

در سال 2012 مومیایی باستانی کشف شد که به رازهای بسیاری جواب داد. این مومیایی ک در یکی از مناطق باستانی مصر پیدا شده بود نزدیک به 2400 سال سن داشت و نکته جالب توجه در مورد آن جا ماندن یکی از وسایل کار پیشنییان در بدن این مومیایی بود. مصریان باستان ابزاری که از آن برای خارج کردن مغز استفاده می کردند را درون سر این مومیایی جا گذاشته بودند. این وسیله یک تکه چوب کوچک است دانشمندان در سی تی اسکن متوجه حضور ان درسر مومیایی شدند.

مومیایی عجیب در آلمان

چندی پیش یک پسر بچه 10 ساله آلمانی موفق شد مومیایی را پیدا کند که مربوط به مصر باستان است. این پسر بچه در حالی که در زیرزمین خانه مادربزرگش بازی میکرد با جعبه ای قدیمی روبرو. شد و پس از باز کردن آن مومیایی قدیمی را پیدا کرد. پدر این بچه گفته است در سال 1950 پدرش به افریقا رفته و از آنحا بسته ای را برای خانه فرستاد که تا به حال کسی به آن دست نزده بود. با تحقیقات انجام شد مشخص شد این مومیایی یکی از آثاری است که در شمال مصر پیدا شده است ولی در همان زمان به سرقت رفته و از آفریقا خارج شده است.

مومیایی اروپایی در چین

در اوایل دهه نود میلادی مومیایی جالبی در چین پیدا شد که باعث شگفتی بسیاری از  باستان شناسان شد. این مومیایی پس از 2000 هزار سال تغییر زیادی نکرده بود ولی نکته اصلی در مورد این مومیایی بور و سفید بودن ان است، درحالی که آن زمان اروپایی ها از این راه استفاده نمی کردند. در سال 1993 دانشمندان با انجام آزمایشات دی ان ای روی این مومیایی دریافتند که او مهاجری به چین بوده است که پس ازمرگ مومیایی شده است. دانشمندان با آزمایش این مومیایی به اطلاعات زیادی در مورد اروپاییان دست پیدا کردند.

خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415

مفرغ: 

پس از مس مفرغ قدیمی ترین آلیاژ است. مفرغ ساده ساز دارد و نقش دار که بسته به حکومتها فلزات متفاوت میشود و قلم آنها فرق میکند مفرق بیشتر از کلیه فلزات مصرف می شد چون فلزی عادی بود و همه مردم می توانستند آن را خریداری کنند. چون هم ارزان بود و هم فراوان و به همین دلیل است که در اکثر قبرهای قدیمی فلز مفرغ فراوان یافت میشود.

3- نقره

که خود بر دو قسمت تقسیم میشود:

1- نقره ساده :

که از آن سکه و مجسمه های زیبا می ساختند که اکثرآ با عیار بالا از آن استفاده میکردند و اصطلاحآ به آن نقره پنبه ای می گفتند.

2- نقره طلاشور :

که از آن بیشتر ظروف و مجسمه می ساختند و به نقره چند خط طلا میزدند (عیار میکردند) که عمر نقره زیاد شود.
شما می دانید که نقره وقتی به مدت طولانی بماند به صورت خاک نقره میشود و از بین میرود. نه اینکه ذات نقره از بین برود بلکه اکسید میشود و به صورت خاک نقره باقی می ماند ولی نقره هائی که طلا شور میشدند بسیار سالمتر از نقره خالص باقی می ماندند و به همین دلیل هست که کاهی اوقات در حفاری ها در خمر ها فقط خاک نقره یافت میشود.

4- طلا

که به ذات خود نه تنها فلزی گرانبهاست که از استقامت بسیار بالائی برخوردار است و به هیچ عنوان از بین نمی رود.

همه می دانیم که وقتی فلزی به مدت طولانی در زیر خاک می ماند جرم خاک به روی آن می نشیند که در اصطلاح میگویند پاتین بسته است و کاملاً هم درست است ولی طلا به ذات خود پاک است و به همین دلیل هم هست که طلا وقتی به مدت طولانی در زیر خاک می ماند از خاک پاتین نمی بندد و اکثر کسانی که کار تقلبی میسازند در این قسمت کار مشکل دارند که نمیتوانند طلا را پاتین بندی کنند.

این را میگم که بدونید که پاتین طلا از خود طلا است که به صورت ذرات به روی کار مینشیند چون طلا همه چیز را از خود دور میکند بغیر از طلا.

5- هفت جوش :
در زمانهای قدیم اجناسی را که میخواستند محکم درست کنند که از بین نرود و عمری طولانی داشته باشد ، هفت آلیاژ را با هم ترکیب میکردند که درجه ذوب آن بسیار بالا بود که و از نظر سختی به تیتانیوم فعلی معروف میباشد و از فلزات طلا ، نقره ، مس ، روی ، سرب ، آهن ، مسوار تشکیل می شد که قلم زدن هفت جوش بسیار سخت و طاقت فرسا بود و هنر مندان بسیار ماهری میخواست تا بتوانند این آلیاژ را بسازند و قلم بزنند. در مورد هفت جوش باید بگویم که از تمام فلزات سنگین تر است و چون ساخت آن بسیار سخت بود آن را قالب هم می ریختند.

6- سه جوش :
بعد از اینکه سختیهای هفت جوش نمایان شد و برای همه هنرمندان کار با آن مشکل بود ، آلیاژ سه جوش درست شد که کار با آن بسیار راحت تر از هفت جوش بود. این آلیاژ از ترکیب طلا ، نقره و مس ساخته میشود که قلم خوردن آن خیلی راحت تر از هفت جوش بود ولی باز هم از فلزات دیگر محکمتر و سخت تر است و یکی از دلائلی که نقره را طلا شور میکردند همین سختی آلیاژ هفت جوش و سه جوش بود.

پس توضیحات کلی را دادیم فقط چند تا نکته ریز مانده که در زیر برایتان بازگو می نمایم:

فلز نقره طلا شور را اکثرآ هنرمندان برای خاندان دربار می ساختند.

(طلا کوب با طلا شور فرق میکنه و این دو تا با هم قاطی نشوند.)

بعضی از نقره ها را طلا کوب میکردند و بعضی از طلا ها را نقره کوب.

بعضی از مفرغ ها را طلا کوب میکردند.

بعضی از مفرغ ها را نقره کوب میکردند. که این نیز برای شکیل شدن کار بود و اکثرا هنرمندان این کار را برای درباریان انجام می دادند.

بغیر از این چهار عمل بالا ، عملی برای کوبیدن با فلزات دیگر انجام نمیشد.

خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415